نام فارسی: کالانکوئه
اسم رایج انگلیسی: flaming Katy, Christmas kalanchoe, florist kalanchoe and Madagascar widow’s-thrill
اسم علمی: Kalanchoe blossfeldiana
خانواده: Crassulaceaeگل نازیان
نوع گیاه: چندساله یا درختچه
اندازه ی گیاه بالغ: بلندی گیاه 45 سانتی متر گستردگی گیاه 50 سانتی متر
نیاز نوری: نور کامل خورشید
نوع خاک: خاک مخصوص ساکولنتها با زهکشی خوب
اسیدیته(PH): کمی اسیدی تا خنثی
زمان گلدهی: فروردین ماه تا اواخر مهر یا آبان
رنگ گل: قرمز، صورتی، زرد، سبز، نارنجی، سفید، یاسی، مرجانی، گلبهی و چندرنگ
بومی: ماداگاسکار
این گیاه بخاطر رنگارنگ بودنش و طول عمر خوبش خیلی پرطرفداره. نگه داری از کالانکوئه خیلی راحته و افرادی که دوست دارن اولین تجربه ی نگه داری از گیاه رو توی خونشون داشته باشن؛ انتخاب خیلی خوبیه چون کالانکوئه جز ساکولنت ها دسته بندی میشه و به این معنی هست که برگهاش ضخیم، گوشتی و آبدار هستن و میتونن برای مدت طولانی تری کم آبی رو تحمل کنن. کالانکوئه انواع خیلی متنوعی از رنگها و اندازه ها و شکل ها رو داره. اسمش از کلمه ی چینی “kalan chau” به معنی چیزی که میریزه و رشد میکنه؛ گرفته شده. این اسم اشاره داره به گیاهچه ی این گیاه که از ساقه ی اون میریزه و گیاه خودشون توانایی تکثیر و تولید مثل خودش رو داره.
قصه ی گیاه کالانکوئه:
این گیاه در قرن بیستم و در سال 1932 توسط گیاه شناس آلمانی Robert Blossfeld در ماداگاسکار کشف شد و بعد به آلمان آورده شد. بعد از این اتفاق این گیاه تبدیل به گونه ی پرطرفدار بین اروپاییان شد و الان دیگه کالانکوئه یک گیاه کاملن شناخته شده و ضروری در فرهنگ محلی برای درمان بیماران و همینطور برای باغسازی منازل به حساب میاد. بخاطر همین محبوبیت و استفاده ی گسترده، در دهه های 1960 و 1970 ، گونه های خیلی متنوع تری از کالانکوئه در دسترس مردم قرار گرفت. این روزا این گیاه همچنان به عنوان یه گیاه پرطرفدار آپارتمانی هست و حتی توی طراحی های مدرن دسته های گل استفاده میشه. گیاه کالانکوئه در جشن های کریسمس و همینطور سال نو چینی محبوب و پرطرفداره و میشه گفت توی دنیا به عنوان نمادی از ثروت، خوشبختی و پایداری محسوب میشه.
ویژگی های کالانکوئه و کاربردهاش:
گیاه کالانکوئه برگهای پرپشتی داره و بعنوان یه گیاه دوساله و گاهی هم درختچه و یا چندساله محسوب میشه و ارتفاع این گیاه به 45 سانتی متر میرسه و تا 50 سانتی متر گسترده میشه. ساقه هاش بزرگ و برگهاش رنگ سبز تیره دارن که حالت براقی یا پرز دار داره و لبه های برگها دندونه دار هست. گلهای لوله مانندش در رنگهای متنوعی هستن و عمومن از چهار گلبرگ تشکیل شدن. گلهای کالانکوئه معمولن معطر نیستن و حاوی ماده ای به نام cardiac glycosides یا گلوکوزیدهای قلبی هستن که میتونه برای حیوانات سمی باشه. (البته اگه گیاه رو بخورن!) پس حواستون باشه این گیاه رو دور از دوستای کوچولومون نگه دارین.
کالانکوئه یه انتخاب عالی برای گل آرایی مدرن یا طراحی فضاهای بیرونی هست. در فضاهای بسته این گیاه به عنوان گل شاخه بریده به خوبی و به مدت 14 الی 21 روز میتونه دوام بیاره! توی طراحی های فصلی کالانکوئه با گل هایی مثل آنتوریوم ترکیب زیبایی رو ایجاد میکنن. توی کشورهای غربی توی دسته گل عروس یا برای چیدمان میزهای پذیرایی مجلس عروسی هم از کالانکوئه استفاده میکنن. از گلدونهای این گیاه هم برای ایجاد رنگ و انرژی توی فضاهای بیرونی استفاده میشه. فقط حواستون باشه که به این گیاه زیادی آب ندین و با مراقبت درست از کالانکوئه میتونین از زیبایی اون توی خیلی از فصل های سال لذت ببرین.
منبع: FLOWER.STYLE/ ترجمه ی: نوا صابری
سایر گیاهنامه‌ها
