راشل لویی کارسن

متولد ماه می 1907 در Springdale  پنسیلوانیا و فوت شده در 14 آپریل 1964 در Silver Spring مریلند.

راشل، نویسنده، دانشمند و بوم شناسی که توی یه شهر روستایی اسپرینگدل در پنسیلوانیا بزرگ شد. مادرش به اون علاقه ی قلبی به طبیعت و موجودات زنده رو به یادگار داد که باعث شد بعدها راشل اول بعنوان یه نویسنده و بعد بعنوان دانشجوی زیست شناسی دریایی فعالیت کنه.

کارسن از کالج پنسیلوانیا تو سال 1929 فارغ التحصیل شد و در آزمایشگاه زیست شناسی دریایی Woods Hole شروع به مطالعه کرد و فوق لیسانس خودش رو از دانشگاه جان هاپکینز در 1932 گرفت.

اون توسط اداره ی شیلات استخدام شد تا متنهای رادیویی رو توی دروان رکود اقتصادی بنویسه. اون شغلش رو در خدمات فدرال به عنوان دانشمند و ویراستار از سال 1936 و به مدت 15 سال شروع کرد و بعد از اون به عنوان سردبیر تمام انتشارات خدمات شیلات و حیات وحش ایالات متحده ی آمریکا شد.

اون رساله هایی با موضوعات حفاظت و منابع طبیعی نوشت و مقاله های علمی رو ویراستاری کرد اما در اوقات فراغت خودش، تحقیقات دولتی خودش رو به نوشته هایی شعرگونه و با نثری زیبا تبدیل کرد و اول به شکل مقاله با عنوان “زیر دریا” و بعد در کتابی با عنوان “زیر نسیم دریایی” منتشر کرد.

در سال 1952 اون اولین مطالعات خودش رو راجع به اقیانوس ها منتشر کرد که برنده ی جایزه هم شد. کتابهای دیگر اون به اسم های “دریای اطراف ما” و “کرانه ی دریا” در سال 1955 منتشر شد. این کتابها در مورد اقیانوس ها بود و کارسون را به عنوان یک زن دوستدار طبیعت و دانشمند و نویسنده در مجامع عمومی معرفی کرد. کارسون از خدمات دولتی در سال 1952 استعفا داد تا زندگی خودش رو به نویسندگی اختصاص بده.

راشل چندین مقاله ی دیگه راجع به شگفتی ها و زیبایی های طبیعت نوشت که با اسم های “به بچه ی خودت کمک کن تا شگفتی رو تجربه کنه” (1956) و “ساحل همیشه در حال تغییر ما” (1957) بودن و یه کتاب هم با عنوان “اکولوژی زندگی” نوشت. این نوشته ها برای عموم مردم نوشته شده بودن و مخاطبشون آدمهای متخصص و دانشگاهی نبودن.

توی تمومی نوشته های راشل این نگاه که انسان تنها بخشی از طبیعته اما بعدها اینو فراموش کرده و حتی بدتر فکر کرده که طبیعت بخشی از زندگی انسانه رو مورد توجه قرار داده.

بعد از جنگ جهانی دوم بخاطر استفاده ی بیش از حد حشره کش های شیمیایی، کارسن تمرکز خودش رو روی این مساله گذاشت تا  توجه مردم رو در مورد اثرات طولانی مدت استفاده ی بد از حشره کش ها جلب کنه. در کتاب “بهار خاموش” (1962) اون روش های کشاورزی که دانشمندان و دولت ها اون زمان به کار میبردن رو به چالش کشید و از نوع بشر خواست تا نگاهش رو به دنیای طبیعت تغییر بده.

کارسن از طرف صنایع مواد شیمیایی متهم شد به اینکه داره باعث رعب و وحشت برای مردم میشه. اما اون بی توجه به تمام این تهمت ها و تهدیدها به طور شجاعانه ای راجع به این مسائل همچنان صحبت کرد تا به ما یادآور بشه که ما هم بخش آسیب پذیری از طبیعت هستیم و ما هم مثل بقیه ی اجزای اکوسیستم براحتی آسیب میبنیم.

و در نهایت ریچل موفق شد و در سال 1963 در کنگره ی آمریکا به بیان این موضوع مهم و ارائه ی شواهد علمی پرداخت و این باعث وضع قوانینی در جهت حفظ سلامت بشر و محیط زیست شد. راشل کارسن در سال 1964 بعد از مبارزه ی طولانی با بیماری سرطان از دنیا رفت و نوشته های او همچنان الهام بخش نسل های جدیده تا به محافظت از سیاره ی زمین و تمام موجودات ارزشمند در اون بپردازند.

یک راه برای اینکه چشمهامون رو به واقعیت باز کنیم اینه که از خودمون بپرسین اگه من اینها رو هرگز ندیده باشم چی؟ چی میشه اگه قرار باشه که دیگه برای همیشه نتونم ببینمشون؟

راشل کارسن

?One Way To Open Your Eyes Is To Ask Yourself, What if I Had Never Seen This Before? What if I Knew I Would Never See It Again

 Rachel Carson

منبع: وبسایت رسمی راشل کارسن – ترجمه: نوا صابری