بزرگترین مشکلات محیط زیستی سال 2025:

جهان در حال سر و کله زدن با یه عالمه چالش محیط زیستی مهم هست که نیاز به توجه و اقدام سریع نسبت به اون ها احساس میشه. از فاجعه های متاثر از تغییر اقلیم گرفته تا از بین رفتن تنوع زیستی و آلودگی پلاستیکی. دونستن و شناختن پونزده تا از بزرگترین مشکلات محیط زیستی توی سال 2025 میلادی می تونه بهمون نشون بده که مسائل مهم چه چیزهایی هستن و باید چه کارهایی کرد؟

1. گرمای جهانی ناشی از سوخت های فسیلی

بعد از گذشت چندین ماه پی در پی با دمایی که بی سابقه بود (مثل گرمترین تابستان و یا گرمترین روز ثبت شده) باعث شد تا سال 2024 به عنوان گرمترین سال در تاریخ ثبت بشه. با دمای متوسط جهانی 0.12 درجه سانتی‌گراد بالاتر از سال 2023، که گرم‌ترین سال تقویمی ثبت‌شده ی قبلی بود.

دماهای متوسط جهانی 1.60 درجه ی سانتی گراد بالاتر از دمای دوره ی پیشاصنعتی بود و به عنوان اولین سال بود که به دمای بالاتر از 1.5 درجه ی سانتی گراد بالاتر از سطح دوره ی پیشاصنعتی رسید.

این اتفاقات باعث شد تا دهه ای با گرماهای ناگهانی که بخاطر فعالیت های انسانی قوت گرفته به‌وجود بیاد و در 10 سال گذشته (2015-2024) به عنوان گرمترین ده سال ثبت شده در جهان بود.

علاوه بر این، تمرکز گازهای گلخانه ای (GHG) هیچوقت در این حد نبوده. تمرکز هر سه گازهای اصلی گرم‌کننده ی زمین یعنی دی اکسید کربن، متان و دی اکسید نیتروژن، به مقدار بسیار بالایی در سال 2023 رسید و باعث شد تا دمای زمین روند افزایشی پیدا کنه.

این موضوع بدون شک یکی از بزرگترین مشکلات محیط زیستی زندگی ما هست. چون که گازهای گلخانه ای منتشر شده شبیه یه پتویی دور زمین قرار میگیرن و گرمای خورشید رو به دام میندازن و باعث افزایش گرمای جهانی میشن.

سوزوندن زغال سنگ، گاز طبیعی و نفت برای تولید برق و گرما به عنوان بزرگترین منبع تولید و انتشارگازهای گلخانه ای جهانی هستن. این ها به عنوان دلیل اولیه و اصلی گرمای جهانی هستن که گرما رو در جو(اتمسفر) زمین به دام میندازن و دمای سطح زمین رو افزایش میدن.

افزایش انتشار گازهای گلخانه ای منجر به افزایش سریع و پایدار دمای جهانی میشه که در نتیجه اش باعث افزایش رخدادهای مخرب در سرتاسر جهان میشه. از آتش‌سوزی جنگلهای استرالیا و آمریکا گرفته تا خشکسالی های گسترده در خاورمیانه و موج های گرمایی در قطب که در این منطقه برای اولین بار دمای بالای 20 درجه ی سانتیگراد ثبت شد.

دانشمندان دائمن هشدار میدن که سیاره ی زمین چندین نقطه هشدار رو گذرونده که میتونه نتایج مخربی رو به دنبال داشته باشه مثل آب شدن یخ های قطبی، سرعت گرفتن ششمین انقراض بزرگ و افزایش جنگل زدایی در آمازون و چند مورد دیگه.

بحران های اقلیمی باعث میشن تا طوفان ها و بقیه ی رخدادهای آب و هوایی مثل طوفان ها و موج های گرمایی و سیلاب خیلی شدیدتر و با فاصله های کمتری از هم اتفاق بیافتن که تا قبل از این وجود نداشته.

هرچند که اگه تمام گازهای گلخانه ای به سرعت کاهش پیدا کنن باز هم دمای جهانی زمین در سال های پیش رو افزایش پیدا خواهد کرد. برای همین هست که مهمه که ما خیلی سریع انتشار گازهای گلخانه ای رو کاهش بدیم و روی منابع انرژی تجدید پذیر سرمایه گذاری کنیم و مصرف سوخت های فسیلی رو در سریع ترین زمان ممکن کم کنیم.

2. وابستگی به سوخت های فسیلی

بر طبق نظر اقتصاددانانی مثل نیکولاس استرن، بحران اقلیمی نتیجه ی شکست های پیاپی بازار هست.

توی چند دهه ی گذشته، طرفداران محیط زیست و اقتصاددانان، از سیاستگذاران خواستن تا قیمت فعالیت هایی که انتشار گازهای گلخانه ای رو بیشتر میکنه؛ افزایش بدن.  این میتونه به طور مثال از طریق مالیات هایی که روی تولید کربن درنظر میگیرن اجرا بشه و باعث میشه تا ابداعاتی رو با تکنولوژی کربن پایین‌تر به‌وجود بیارن.

برای اینکه به طور مؤثر و سریع تولید گازهای گلخانه ای رو کاهش بدن؛ دولت ها نه تنها باید به طور گسترده ای حمایت های مالی رو برای تولید اختراعات سبز افزایش بدن و هزینه ی منابع انرژی با میزان کربن پایین‌تر رو کم کنن بلکه نیاز دارن تا مجموعه ای از سیاست هایی رو درنظر بگیرن تا شکست های بازار رو برطرف کنه.

مالیات بر کربن در 27 کشور در جهان در حال پیاده‌سازی هست که شامل کشورهایی مثل کانادا، سنگاپور، ژاپن، اوکراین، آرژانتین و اتحادیه ی اروپا میشه. هر چند بر طبق گزارش مالیات بر مصرف انرژی در سال 2019(OECD)، ساختارهای مالیاتی که الان درنظر گرفته شده به طور کافی با میزان آلودگی منابع انرژی در تطابق نیست.

به طور مثال OECD پیشنهاد داده که مالیات هایی که برای کربن و در زمان تولید زغال سنگ درنظر گرفته میشه به میزان کافی نیست و باید بیشتر باشه اگر چه که به نظر میرسه این میزان برای صنعت الکتریسیته مؤثر هست.  مالیات بر کربن به طور موثری در کشور سوئد اجرا شده؛ مالیات بر کربن 127 دلار در هر تن هست و این باعث شده تا انتشار کربن تا 25% از سال 1995 کاهش پیدا کنه در حالیکه اقتصاد این کشور توی همین بازه ی زمانی تا 75% رشد داشته.

اعضای سازمان ملل متحد مجبور به این نمیشن که به پیشنهادها و توصیه هایی که بوسیله ی سازمان ها بیان میشه متعهد باشن. به طور مثال در توافق پاریس، به بیان ضرورت کاهش تولید گازهای گلخانه ای توسط کشورها پرداختن تا گرمای جهانی رو کاهش بدن و اون رو به زیر 2 درجه ی سانتی گراد تا سال 2100 برسونن. کشورهایی که در این توافق شرکت کردن به صورت داوطلبانه بوده  و هیچ عواقبی خاصی برای کشورهایی که از این توافق پیروی نکنن وجود نداره.

3. پسماند غذایی

یک سوم از غذایی که به مصرف آدما میرسه چیزی در حدود 1.3 میلیارد تن، یا تبدیل به پسماند میشه یا از دست میره. این مقدار کافیه تا بشه باهاش به 3 میلیارد آدم غذا داد. پسماند غذایی و غذای از دست رفته مسئول تولید حدود یک سوم گازهای گلخانه ای به طور سالانه هست. اگه تولید پسماند غذایی رو به عنوان یه کشور درنظر بگیریم میتونیم اونو به عنوان سومین و بزرگترین تولید کننده ی گازهای گلخانه ای بعد از چین و ایالات متحده ی آمریکا درنظر بگیریم.

پسماند غذایی و غذای از دست رفته میتونه در مراحل مختلفی در کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه به‌وجود بیاد.در کشورهای در حال توسعه 40% پسماند غذایی در مراحل بعد از برداشت محصول و فرایند تولید اتفاق میافته در حالیکه در کشورهای توسعه یافته 40% پسماند غذایی در مرحله ی مصرف و خرده فروشی هدر میره.

در مرحله ی خرده فروشی غذاها، مقدار قابل توجهی از پسماند غذایی به خاطر دلایل زیبایی شناسانه هدر میره در ایالات متحده ی آمریکا، بیشتراز 50% از همه ی محصولات دور ریخته میشه فقط به خاطر اینکه گفته میشه این محصولات خیلی زشت به نظر میان که بخوان به مشتری فروخته بشن! این مقدار شامل حدود 60 میلیون تن میوه و سبزیجات میشه.

4. از بین رفتن تنوع زیستی

50 سال گذشته شاهد رشد جمعیت، شهرنشینی، مصرف منابع و تجارت جهانی بوده که این باعث شده تا انسان ها از منابعی که در کره ی زمین هست بیشتر از اون مقداری که زمین میتونه به طور طبیعی تجدید کنه استفاده کنن.

در یه گزارش صندوق جهانی حیات وحش(WWF) در سال 2020، نشون داد که اندازه ی جمعیت پستانداران، ماهی ها، پرندگان، خزندگان و دوزیستان به طور متوسط 68% در بین سال های 1970-2016 کاهش پیدا کرده.این گزارش، دلیل کاهش تنوع زیستی رو به دلایلی متنوعی مثل تغییرات کاربری زمین(خصوصن تغییر کاربری زیستگاه حیات وحش) مثل جنگل ها، چمنزارهای طبیعی و مانگروها به زمین های کشاورزی و باغی مربوط دونسته. حیات و بقاء حیواناتی مثل پنگولین(یا مورچه خوار پولک دار)، کوسه ها و اسب های دریایی به طور مشخصی تحت تاثیر تجارت غیرقانونی حیات وحش قرار گرفته و پنگولین ها به همین دلیل در خطر انقراض قرار گرفته ان.

در یه بررسی گسترده تر در سال 2021 نشون داد که ششمین انقراض گسترده حیات وحش بر روی زمین به سرعت در حال اتفاق افتادن هست. بیشتر از 500 گونه از حیوانات خشکی زی در آستانه ی انقراض هستند و احتمال زیادی هست که در 20 سال آینده به طور کامل منقرض بشن. همین مقدار مشابه از گونه های جانوری رو در طول قرن گذشته از دست دادیم. دانشمندان بیان میکنن که بدون تخریب طبیعت توسط انسان، این مقدار از دست رفته حیات وحش میتونست حدود هزاران سال طول بکشه تا بخواد از بین بره!

در قطب جنوب، تغییر اقلیم باعث شده تا یخ های دریایی آب بشن و آسیب جدی رو به زیستگاه پنگوئن امپراطور بیارن و طبق یه تحقیق انجام شده در سال 2023، این موضوع میتونه کل جمعیت پنگوئن های امپراطور رو تا سال 2100 نابود کنه.

5. آلودگی پلاستیکی

در سال 1950، جهان بیشتر از 2 میلیون تن پلاستیک رو در سال تولید کرد. تا سال 2015، این مقدار مصرف سالانه به عدد خیلی بزرگتر 419 میلیون تن رسید و زباله ی پلاستیکی در طبیعت رو بیشتر کرد.

هم اکنون حدودن 14 میلیون تن پلاستیک به هر شکلی که شده به اقیانوس ها راه پیدا میکنن و باعث آسیب به زیستگاه حیات وحش و حیوانات دریایی میشن. تحقیقات نشون میدن که اگر هیچ کاری برای این آلودگی انجام نشه؛ بحران پلاستیک بدتر خواهد شد و تا عدد 29 میلیون تن متریک در سال تا سال 2040 خواهد شد. اگه ما میکروپلاستیک ها رو هم به این عدد اضافه کنیم، میزان پلاستیکی که توی اقیانوس جمع میشه میتونه به عدد بزرگ 600 میلیون تن تا سال 2040 برسه.

حدود 91% از پلاستیک هایی که تا حالا تولید شده بازیافت نشدن که باعث میشه تا این موضوع رو تبدیل به یکی از بزرگتری مسائل محیط زیستی ما در جهان تبدیل کنن. توجه داشته باشین که پلاستیک ها 400 سال زمان نیاز دارن تا تجزیه بشن و نسل های زیادی میتونن زباله هایی که ما الان تولید کردیم رو ببینن. و واقعن نمیشه گفت که این آلودگی پلاستیکی چه تاثیرات غیرقابل برگشتی میتونن روی محیط زیست در طولانی مدت داشته باشن.

برای حل این مسئله سازمان ملل در سال 2020 یه برنامه ای رو برای ایجاد یه توافقنامه ی بین المللی در جهت توقف آلودگی پلاستیکی ارائه داد. (این توافقنامه در بوسان کره ی جنوبی، نوامبر 2024 به امضا رسیده).

پنجمین دور توافقات قرار بود که برای نهایی سازی چارچوبها برای نه تنها حل مشکل مدیریت پسماند بلکه برای تولید و طراحی پلاستیک ها انجام بشه. هرچند که این گفتگو بدون رسیدن به نتیجه ای تموم شد.

6. جنگل زدایی

هر ساعت، اندازه ی 300 زمین فوتبال از جنگلها توی دنیا کم میشه. تا سال 2030، کره ی زمین فقط حدود 10% سطحش با جنگل ها پوشیده میشه. اگه فرایند جنگل زدایی متوقف نشه، کل جنگل های روی کره ی زمین تا کمتر از یک قرن دیگه از بین میرن!

سه تا کشوری که بیشترین میزان جنگل زدایی رو تجربه میکنن بزریل، جمهوری دموکراتیک کنگو و اندونزی هستن. جنگل های بارانی آمازون به عنوان بزرگترین جنگل بارانی جهان، که به وسعت 6.9 میلیون متر مکعب هست و حدود 40% درصد از قاره ی آمریکای جنوبی رو پوشونده؛ بیشتر از همه در معرض نابودی قرار داره. این جنگل ها به عنوان متنوع ترین اکوسیستم و زیستگاه 3 میلیون گونه ی گیاهی و جانوری هست.

علیرغم تلاشها برای حفظ زمین های جنگلی، جنگل زدایی های قانونی به شکل بی حد و حصری در حال انجام هست. و در حدود یک سوم جنگل زدایی در مناطق حاره ای در آمازون برزیل انجام میشه که حدود 1.5 میلیون هکتار در هر سال هست!

کشاورزی و باغبانی دلیل اصلی جنگل زدایی ها هست و برای همین هم از بین بردن جنگل ها  به عنوان یکی دیگه از بزرگترین مشکلات محیط زیستی حال حاضر در جهان هست. زمین ها از درختان خالی میشن تا فضایی رو برای چرای دام ها یا کاشت محصولات زراعی و باغی(مثل نیشکر و روغن پالم) بوجود بیارن. جدای اینکه جنگل ها مقدار قابل توجهی از دی اکسید کربن در هوا رو جذب میکنن و اکسیژن تولید میکنن؛ باعث جلوگیری از فرسایش خاک میشن چونکه ریشه های درختان ذرات خاک رو کنار هم نگه میداره و مانع این میشه تا بوسیله ی آب شسته بشه و بره. جنگل ها از رانش زمین هم جلوگیری میکنن.

7. آلودگی هوا

امروزه یکی از بزرگترین مشکلات محیط زیستی  توی دنیا، آلودگی هوا هست. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی(WHO)، حدودن 4.2 تا 7 میلیون نفر از مردم دنیا هر سال به خاطر آلودگی هوا میمیرن و 9 نفر از 10 مردم در حال تنفس هوایی هستن که مقدار زیادی آلاینده رو در خودش داره. در آفریقا، 25800 نفر از مردم به خاطر فعالیت در فضاهای باز در سال 2017 مردند.

دلایل آلودگی هوا بیشتر بخاطر منابع صنعتی و وسایل نقلیه موتوری و همینطور انتشار گازهای سمی بخاطر سوختن بیومس و کیفیت پایین هوا بخاطر طوفان های شن هست.

بر طبق مطالعه ای در سال 2023، آلودگی هوا در آسیای جنوبی – به عنوان یکی از آلوده ترین مناطق در جهان- طول عمر رو به مقدار 5 سال کاهش داده. این مطالعه فاکتورهایی رو دلیل این ماجرا دونسته که شامل عدم وجود زیرساخت های و منابع مالی کافی برای سطوح بالایی از آلودگی در بعضی از کشورها دونسته. بیشتر کشورها در آسیا و آفریقا، که فاقد استانداردهای کلیدی کیفیت هوا که برای توسعه ی سیاستها لازمه هستن. علاوه بر اون، فقط به ترتیب 6.8% و 3.7% از دولت ها در این دو قاره برای شهروندان خودشون داده های قابل دسترس راجع به کیفیت هوا فراهم میکنن.

در اروپا هم یه گزارش که توسط آژانس محیط زیست اروپایی تهیه شده؛ به تازگی نشون داده که بیشتر از نیم میلیون از مردمی که در کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا و در سال 2021 زندگی میکنن بخاطر مشکلاتی که بخاطر آلودگی هوا و برخورد با مواد سمی موجود در هوا برای سلامتیشون پیش میاد میمیرن.

8. آب شدن یخ های قطبی و بالا رفتن سطح دریاها

بحران های اقلیمی قطب رو دوبرابر سریع تر از هرجای دیگه ی زمین داره گرم تر میکنه. امروزه، سطح دریاها در حال بالا اومدن هست و با سرعت دوبرابر سریع تر از اونچه که توی قرن بیستم بود در حال اتفاق افتادنه. این بخاطر افزایش دمای کره ی زمین هست.

دریاها به طور سالانه و در جهان به طور متوسط 3.2 میلی متر در حال بالاتر اومدن هستن و این افزایش تا حدود 0.7 متر تا آخر این قرن ادامه خواهد داشت. در قطب شمال صفحات بزرگ یخ گرینلند به عنوان بزرگترین خطر برای افزایش سطح آب دریاها هستن چون با آب شدن مقدار زیادی از یخ، حجم آب زیادی تولید میشه و میتونه این تغییرات بزرگ رو توی دریاها بوجود بیاره.

افزایش دمای زمین توی تابستون سال 2020 باعث شد تا حدود 60 میلیون تن از یخ های گرینلند از دست برن و آب بشن و این مقدار کافی بود تا سطح دریاها رو توی دنیا در حدود 2.2 میلی متر فقط تو مدت دو ماه افزایش بده.

بر طبق اطلاعات ماهواه ای، صفحات یخی گرینلند به طور بی سابقه ای در سال 2019 از بین رفتن و آب شدن. این عدد به طور متوسط یک میلیون تن در دقیقه در طول کل سال بود. اگه کل یخ های قطبی در گرینلند آب بشن؛ سطح دریاها تا 6 متر بالا خواهد اومد!

قطب جنوب هم مسئول افزایش سطح دریاها تا حدود 1 میلیمتر در سال هست که این خودش یک سوم افزایش سالانه ی جهانی سطح دریاها هست. بر اساس داده ها در سال 2023، قاره ها حدودن 7.5 تریلیون تن یخ رو از سال 1997 از دست دادن. علاوه بر اون، آخرین تکه ی یکپارچه و بزرگ یخ موجود توی کانادا و قطب شمال به تازگی از بین رفت و حدود 80 کیلومتر مربع از توده ی یخی آب شد.

افزایش سطح دریاها تاثیرات مخرب گسترده ای رو روی افرادی که در مناطق ساحلی زندگی میکنن خواهد داشت؛ بر اساس تحقیقاتی که انجام شده و بر اساس نظر گروه های حمایتی برای مبارزه با تغییر اقلیم، افزایش سطح دریاها توی این قرنی که در اون هستیم میتونه مناطق ساحلی رو با سیل از بین ببره که این فضاها محل زندگی 340 تا 380 میلیون آدم هستن و اون ها رو مجبور میکنه تا به محیط های امن تر برن و همین ماجرا خودش باعث افزایش جمعیت توی مناطقی میشه که بهش مهاجرت کردن و در نتیجه باعث فشار به منابع طبیعی و محیط زیست اون منطقه میشه. بانکوگ(تایلند)، هو چی مین چی(ویتنام)، مانیلا(فیلیپین)، و دوبی(امارات متحده ی عربی) جز شهرهایی هستن که در معرض بیشترین خطر افزایش سطح دریاها و سیلاب قرار دارند.

9. اسیدی شدن اقیانوس ها

افزایش دمای جهانی نه تنها سطح اقیانوس رو تحت تاثیر خودش میذاره بلکه دلیل اصلی اسیدی شدن اقیانوس ها میشه. اقیانوس ها در حدود 30% از دی اکسید کربن رو به خودش جذب میکنه که بعد این مقدار رو به جو زمین آزاد میکنن. هرچقدر مقدار بیشتری از کربن به جو وارد بشه که این بخاطر فعالیت های آدما هست (مثل سوزوندن سوختهای فسیلی)، میتونه روی تغییرات اقلیمی در جهان اثر بذاره که در نتیجه باعث افزایش آتش سوزی ها میشه و خوب این اتفاق مقدار دی اکسید کربنی که اقیانوس ها باید جذب کنن رو بیشتر میکنه.

کمترین تغییر در مقیاس اسیدیته می تونه تاثیرات واضحی رو روی اسیدیته ی اقیانوس ها بذاره. اسیدی شدن اقیانوس ها تاثیرات مخربی رو روی اکوسیستم دریایی و گونه های آبزی میذاره. همینطور روی شبکه های غذایی اثر میذاره و تغییرات غیرقابل برگشتی رو روی کیفیت زیستگاههای دریایی میذاره.  زمانیکه اسیدیته ی اقیانوس ها خیلی پایین باشه، موجودات دریایی مثل اویسترها، صدف و ساختار استخوونی خودشون رو بخاطر حل شدن توی اسید از دست میدن.

هرچندکه بزرگترین مشکلات محیط زیستی به خاطر اسیدی شدن اقیانوس ها و سفید شدن صخره های مرجانی هست و بعد از این مرحله هست که به طور کامل میمیرن و نابود میشن. این پدیده زمانی اتفاق میافته که دمای اقیانوس افزایش پیدا کنه و این باعث بهم زدن ارتباط همزیستی بین صخره های مرجانی و آلگایی که درون اونها زندگی میکنن؛ بشه. این باعث دور کردن آلگاها میشه و اینطوری صخره های مرجانی رنگ طبیعی و سرزنده ی خودشون رو از دست میدن.

بعضی از دانشمندان، پیش بینی میکنن که صخره های مرجانی در خطر از بین رفتن به طور کامل تا سال 2050 هستن. افزایش اسیدیته ی اقیانوس ها میتونه توانایی صخره های مرجانی رو برای ساخت دوباره ی ساختار سفت و استخوانی شکل خودش رو از بین ببره و اجازه نده تا از نابودی کامل این گونه های ارزشمند جلوگیری کنه.

10. کشاورزی ، باغبانی و دامپروری

مطالعات نشون میدن که سیستم غذای جهانی مسئول بیشتر از یک سوم تولیدات گازهای گلخانه ای(با منشا انسانی) هست. که از این مقدار 30% اون توسط دامپروری و صید تولید میشه. تولید محصولات زراعی باعث انتشار گازهای گلخانه ای مثل دی اکسید نیتروژن به خاطر استفاده از کودهای کشاورزی میشه.

60% از مناطق کشاورزی و دامپروری جهان به پرورش دام اختصاص پیدا کرده اگر چه که فقط 24% از گوشت جهان رو تولید میکنه.

کشاورزی و دامداری نه تنها زمین های زیادی رو پوشش میده بلکه مقدار زیادی از آب شیرین رو مصرف میکنه. زمین های زراعی و قابل کشت و چراگاهها یک سوم از سطح زمین رو می پوشونن و روی هم رفته سه چهارم منابع آب شیرین رو مصرف میکنن.

دانشمندان و طرفداران محیط زیست دائمن راجع به این موضوع هشدار میدن که ما باید دوباره راجع به سیستم غذاییمون فکر کنیم و از روش های پایدارتر کشاورزی استفاده کنیم و رژیم های غذایی که بیشتر شامل گیاه میشه رو دنبال کنیم که این میتونه به مقدار قابل توجهی ردپای کربنی روش های اشتباه و ناپایدار دامداری و کشاورزی رو کم کنه.

11. فرسایش خاک

مواد ارگانیک به عنوان اجزای حیاتی خاک هستن و باعث میشن تا کربن رو از جو جذب کنن. گیاهان دی اکسید کربن رو از هوا میگیرن و از روش فتوسنتز بخشی از این کربن در خاک به عنوان کربن ارگانیک خاک جذب میشه(SOC). یه خاک سالم حداقل 3-6% ماده ی ارگانیک داره. هر چند که تقریبن همه جا در جهان از این مقدار کمتر هست.

بر طبق گزارشات سازمان ملل متحد، در حدود 40% از خاک ها در جهان در حال فرسایش هستن. فرسایش خاک به معنی از بین رفتن مواد ارگانیک خاک و تغییر در شرایط ساختاری خاک یا کاهش در حاصلخیزی خاک هست. از بین رفتن و فرسایش خاک بخاطر فعالیت های انسانی بوجود میاد که شامل روش های سنتی کشاورزی مثل استفاده از مواد شیمیایی و آلاینده ها در زمان تولید محصولات هست. اگه همین شرایط ادامه پیدا کنه تا سال 2050 خاکهای روی زمین به وسعتی به اندازه ی قاره ی آمریکای جنوبی دچار فرسایش میشه و از بین خواهد رفت. اما شرایط از این هم بدتر میتونه باشه. اگه ما روش های بی توجه به طبیعت و محیط زیست خودمون رو ادامه بدیم و اهمیتی به سلامت خاک ندیم؛ امنیت غذایی میلیاردها نفر در سرتاسر جهان در معرض تهدید قرار میگیره و این اتفاق غیرقابل برگشت خواهد بود. این مقدار 40% کمتر از غذایی هست که انتظار میره تا 20 سال آینده مورد نیاز بشر باشه در حالیکه پیش بینی میشه جمعیت بشر در همین بازه ی زمانی به 9.3 میلیارد نفر برسه.

12. عدم امنیت غذایی و آبی

افزایش دما و روش های ناپایدار کشاورزی باعث افزایش عدم امنیت آبی و غذایی در جهان شده. در دنیا، بیشتر از 68 میلیارد تن خاک سطحی به طور سالانه فرسایش پیدا میکنه و این مقدار 100 برابر سریع تر از حالت طبیعی خودش میتونه باشه.  خاکی که پر از بیواسیدها و کودها هست وارد جریان های آبی میشه جاییکه میتونه آب آشامیدنی و مناطق حفاظت شده ی پایین دست رو آلوده کنه.

علاوه بر این، خاک فاقد حیات و در معرض آسیب در برابر فرسایش آبی و بادی آسیب پذیرتره که این بخاطر نبود سیستم ریشه گیاهان و میسیلیوم که باعث کنار هم نگه داشتن اجزای خاک میشه؛ هست. دلیل اصلی فرسایش خاک، کشت بیش از حد هست. اگرچه بازدهی کشاورزی بوسیله ی ترکیب خاک با مواد مغذی در مدت زمان کوتاه افزایش پیدا میکنه(به طور مثال کودها)، کشت بیش از حد ساختار فیزیکی خاک رو به هم میریزه و در بلندمدت باعث میشه تا ساختار خاک از بین بره و حاصلخیزی خودش رو از دست بده و پوسته ی سطحی روی خاک تشکیل میشه که فرسایش لایه ی سطحی خاک رو بیشتر میکنه.

از اونجاییکه انتظار میره جمعیت جهان تا اواخر این قرن به 9 میلیارد نفر برسه؛ سازمان خوارو بار کشاورزی سازمان ملل متحد(FAO)، پیش بینی میکنه که نیاز به غذا در جهان ممکنه تا 70% تا سال 2050 افزایش پیدا کنه. در سرتاسر جهان، بیشتر از 820 میلیارد نفر غذای کافی برای خوردن نخواهند داشت.

در مورد امنیت آبی هم باید گفت تنها 3% آب شیرین در جهان وجود دارد و دو سوم از این مقدار آب به صورت یخ های قطبی خارج از دسترس ما هست و ما نمیتونیم ازشون استفاده کنیم. در نتیجه، 1.1 میلیارد نفر در سرتاسر جهان دسترسی به آب ندارن و 2.7 میلیارد نفر با کم آبی در طول یک ماه از سال روبرو میشن. تا سال 2025، دو سوم جمعیت جهان ممکنه که با کمبود آب روبرو بشن.

13. تولید انبوه لباس(فست فشن) و زباله های پارچه ای

صنعت مد مسئول 10% انتشار کربن در جهان هست که اون رو تبدیل به یکی از بزرگترین مشکلات محیط زیستی ما میکنه. طبق برنامه ی محیط زیستی سازمان ملل متحد، صنعت مد به تنهایی گازهای گلخانه ای بیشتری نسبت به بخش صنعت هوایی و کشتیرانی رو وارد جو زمین میکنه و نزدیک به 20% از پسآب جهانی توسط صنعت مد تولید میشه که این حدود 93 میلیارد متر مربع به خاطر رنگ کردن پارچه ها ایجاد میشه.

علاوه بر این، در دنیا حدودن 92 میلیون تن زباله پارچه ای به طور سالانه تولید میشه. این مقدار پیش بینی میشه که تا 134 میلیون تن در سال تا سال 2030 برسه. لباس هایی که دورانداخته میشه و پارچه هایی که تبدیل به زباله میشن، قابل بازیافت نیستن و نهایتن سر از محلهای دفن زباله درمیاره. درحالیکه میکروپلاستیک ها بوجود آمده از لباسها مثل پلی استر، نایلون، پلی آمید، آکریلیک و بقیه ی مواد مصنوعی شسته میشه و وارد خاک میشه و نزدیک منابع آبی قرار میگیره.

مقدار خیلی زیادی از پارچه ها و لباسها رو به صورت زباله وارد کشورهای در حال توسعه میکنن. یه نمونه اش ریختن این زباله ها در بیابان آتاکامای شیلی هست. میلیونها تن از لباس ها به طور سالانه از اروپا، آسیا و آمریکا به منطقه میرسه. در سال 2023، 46 میلیون تن از لباس های دورریختنی در اینجا دفن شدن تا پوسیده بشن.

این مسئله رور به روز پیچیده تر و بدتر میشه؛ چونکه صنعت مد همچنان در حال رشد هست و شرکتهای مختلف به تولید سریع و ارزون لباس و با کیفیت پایین نیاز دارن تا بتونن با جدیدترین تغییرات صنعت مد و لباس همراه باشن. خیلی از شرکتهای فعال در حوزه ی مد و لباس موظف شدن تا سال 2050 به کربن صفر برسن و سهم خودشون رو در آلودگی محیط زیست کاهش بدن اما هنوز خیلی بنگاههای تجاری دیگه هستن که نقش خودشون رو در تغییر اقلیم باید مشخص کنن.

14. صید بی رویه

بیش از سه میلیارد نفر در سراسر جهان به ماهی به عنوان منبع اصلی پروتئین خود وابسته هستن. حدود 12% از جهان به نوعی به شیلات وابسته‌اند که 90% از این افراد ماهیگیران کوچک‌مقیاس هستند – تصور کنید یک تیم کوچک در یک قایق، نه یک کشتی، که از تورهای کوچک یا حتی میله‌ها و قرقره‌ها و طعمه‌هایی استفاده می‌کنند که خیلی با نوعی که شما احتمالاً استفاده می‌کنید متفاوت نیستند. از 18.9 میلیون ماهیگیر در جهان، 90% از آن‌ها در دسته ی اخیر قرار می‌گیرند.

بیشتر مردم تقریباً دو برابر غذایی که 50 سال پیش مصرف می‌کردند، مصرف می‌کنند و تعداد افرادی که در زمین وجود دارند چهار برابر تعداد آن‌ها در پایان دهه 1960 است. این یکی از عوامل 30% از آب‌های ماهیگیری تجاری است که به عنوان “ماهیگیری بیش از حد” طبقه‌بندی می‌شود. این بدان معناست که ذخایر آب‌های ماهیگیری موجود سریع‌تر از آنچه که می‌توانند جایگزین شوند، در حال کاهش است.

ماهیگیری بی رویه باعث تاثیرات مخرب بر روی محیط زیست می شود که شامل افزایش آلگا در آب، از بین رفتن ماهی ها، آلودگی اقیانوس و کاهش شدید تنوع زیستی دریایی می شود.

به عنوان بخشی از هدف توسعه پایدار شماره 14 سازمان ملل (SDG 14)، سازمان ملل و سازمان خواربار و کشاورزی (FAO) در تلاشند تا نسبت ذخایر ماهی را در سطوح زیستی پایدار حفظ کنند. با این حال، این امر نیازمند مقررات بسیار سخت‌گیرانه‌تری برای اقیانوس‌های جهان نسبت به مقررات فعلی است.

در ژوئیه 2022، سازمان تجارت جهانی یارانه‌های ماهیگیری را به منظور کاهش ماهیگیری بیش از حد جهانی در یک توافق تاریخی ممنوع کرد. در واقع، یارانه‌ها برای سوخت، تجهیزات ماهیگیری و ساخت کشتی‌های جدید تنها به تشویق ماهیگیری بیش از حد می‌پردازند و بنابراین یک مشکل بزرگ را نمایان می‌سازند.

15. استخراج از معدن کبالت